“Nooit meer thee of nooit meer koffie?”
Het is vakantie. Alle tijd voor dat soort levensvragen.
“Makkie”, zegt Mr. Tekstbestendig, “nooit meer thee.”
“Eens”, zeg ik.
Thee is voor zieke mensen.
Het is zijn beurt.
“Nooit meer chocola of nooit meer chips?”
“Nooit meer chocola”, antwoord ik, “maar vraag me niet te kiezen tussen paprika-ribbelchips en Nibb-it, want dan zitten we hier morgen nog.”
Ik ben weer.
“Nooit meer gitaar spelen of nooit meer achter de piano?”
“Oei. Au. Nooit meer piano. Dat gaat sowieso niks te best.”
Valt reuze mee, vind ik, maar daar hebben we het nu niet over.
En zo keuvelen we de zomeravond in, totdat hij vraagt: “Wat zou je aan je uiterlijk willen veranderen?”
Ja hállo, dat is een ánder spel. Maar ik ben de beroerdste niet, dus ik geef eerlijk antwoord.
Minder heupen,
beetje meer boezem,
die brillenglazen mogen wel wat dunner,
mijn huid wat gaver – en niet zo bléék –
en tien centimeter lengte erbij was ook niet verkeerd.
“Nou, dan is het maar goed dat kiezen niet altijd kan, hè?”, zegt Mr. T,
“want het zijn niet echt verbeteringen, als je het mij vraagt.”
Kijk. Met zo’n man heb je geen plastisch chirurgen nodig.
Zou het leven beter gaan als je álles zelf kon kiezen?
We schreven er al eens een liedje over, hij en ik: Lachrimpels en littekens.
Luister maar.
En het antwoord op de vraag? Dat ken je allang.
***
Lachrimpels en littekens
Tekst: Ida Sluiskes
Arrangement en alle instrumenten: Mr. Tekstbestendig
Ik kiek in de spiegel, zie steeds meer rimpels
De pötjes met crème hebt eur best wal edoan
Maor tegen de klokke völt niet op te smeren
De volen blieft tussen de ogen staon
Ik kiek in de spiegel en ik zie hoe de tied liep
Niet altied glad; had dat anders ekönd?
I-j kriegt wa-j mögt nemmen – of andersumme
En daorumme hebt wi-j lachrimpels en littekens
Van wat heel goed liep of mis is egoan
A’j álles zelf konnen kiezen, zol ’t laeven dan zovölle baeter gaon?
Wi-j hebt lachrimpels en littekens, van wat heel goed liep en mis is egoan
De plussen, de minnen: i-j kriegt ze d’rbi-j
Deel ze met mi-j
Ik kiek in de spiegel en zie ow daor ook staon
Older en griezer, zo at ze dan zegt
‘k Zie ow nog zo als mien vriendjen naor huus gaon
Op de fietse in ’t donker, en ik bi-j ’t hek
Ik kiek in de spiegel en ik zie da-j mi-j ook ziet
Precies zo a’k bun en dat lik mien ’t best
Ik geleuf da’w ’t goed hebt zo met ons samen
En ik hol van die lachrimpels en littekens
Van wat heel goed liep of mis is egoan
A’j álles zelf konnen kiezen, zol ’t laeven dan zovölle baeter gaon?
Wi-j hebt lachrimpels en littekens, van wat heel goed liep en mis is egoan
De rimpels, de schrammen: i-j kriegt ze d’rbi-j
Deel ze met mi-j
Ik kiek in de spiegel en i-j kiekt terugge
Ik kam’ ow de heure, i-j dreugt mi-j de rugge
Zo zal et goan at et geet zo a’k wol
en at de spiegel niet plat is
maor mien glazen bol
Zingen kun je ook al!
Onder de douche. Als ik dat witte vel inzeep 😀
Dank je wel voor dit prachtige lied, echt een heel fijn momentje van bezinning ….
🙂
Wat mooi liefdevol.
Dat is een goeie voor radio Gelderland in “alles plat”
Groet!
Ha! Nou, wie weet 😉
Mooie laatste zin! Weer uitermate goed gevonden
Dank je. Working on it 🙂
Mooi !! Ik zie het helemaal voor me!
Hij op de fiets, jij bij het hek? 😉
Prachtig, ontroerend. Zowel tekst als zang. Het heeft me geraakt.
Dat is fijn. Herkenbaar thema voor veel mensen.
Prachtig, even een momentje van bezinning…
🙂 Pas op de plaats, altijd goed.
Lachrimpels en littekens en voor nu ook een moment van kippenvel en een traan over mijn wang. Prachtig ontroerend! Wat enorm waardevol ook dat jullie dit zo samen kunnen doen. Dank voor het delen!
Mooi! Ik zal de boodschap doorgeven.