Wijze lessen bij acupunctuur

Ze zit bij een acupuncturist, een van de behandelaristen van haar nekklachten.

‘Waarom heb jij zo’n pijn in je nek?’

Tja. Als ze dat wist, zat ze hier niet. Voordat ze een pittig antwoord geeft, haalt ze snel haar kaatsende woorden in.

‘Ik weet het niet, ik weet het echt niet. Daar maak ik me wel wat zorgen over. Gaat het nog over?’

De man verblikt of bloost niet. Hij vertelt een verhaal over ‘de 5 minuten van zijn oma’:

toen ik een puber was, maakte ik me veel zorgen. Mijn wijze oma leerde me op zo’n moment te denken aan de laatste 5 minuten van het leven. Je ademt nog zo’n 90 keer in en uit. En dan ga je. Niemand weet wanneer die 5 minuten aanbreken. Het kan vandaag zijn, over 10 jaar of op de dag dat je 99 wordt.

‘Niemand weet wat er morgen gebeurt. Stop met nadenken daarover. Relax.’

Ze ja-maart terug:

‘Met twee bedrijven is relaxen niet aan de orde. Ik moet flink groeien, wil ik iets van m’n pensioen kunnen maken.’

Hij knikt. Is stil. Vraagt door.

‘Heb je honger gehad? Heb je een bed, bad en brood?

Mensen willen een groter huis met tien kamers. Maar we kunnen maar in één kamer tegelijk zijn. In één bad liggen. In één bed.

Hoeveel hebben we nodig?’

Hij wijst haar de behandeltafel. De ene na de andere naald wordt in de voet geprikt. Daarna in hand en oor.

‘Hoeveel naalden gaan er eigenlijk in?’, vraagt ze, flinker dan gevoeld.

‘Heb er net weer tienduizend binnen dus we kunnen nog even.’

Slik.

Haar zijsprongetje brengt ‘m niet van de wijs.

‘Je vertelde dat je te langzaam gaat. Volgens wie?’

Tja. Volgens zichzelf. Weet ze ook wel. ‘En da’s nou juist het frustrerende’, zegt ze. ‘Een andere kijk is niet zomaar gekeken. Dat kost óók weer tijd.’

‘Hoe wil jij de klok aanduwen? Laat het maar langs de tijd lopen. Je draagt bij, zoals iedereen in de wereld. Denk elke dag eventjes na over die laatste vijf minuten van mijn oma. En ontspan.’

Thuis gaat ze op zoek naar dat ene Chinees gezegde waar ze flarden van kent:

When the sun rises, I go to work.
When the sun goes down, I take my rest.
I dig the well from which I drink.
I farm the soil that yields my food.
I share creation. Kings can do no more.

Vijf minuten. ‘t Is niks op de schaal van het bestaan. En allesbepalend.